แก้แค้นรักร้าว สู่หายนะใต้ดิน : เจตนาฆ่า 160 ศพ' เหตุหย่าร้างเปลี่ยนโซลให้หวาดผวา

เปิดโปงเบื้องลึกเหตุวางเพลิงรถไฟใต้ดินโซล: แรงจูงใจอันเห็นแก่ตัวและการเตรียมการอันแยบยล

เหตุการณ์วางเพลิงบนรถไฟใต้ดินสาย 5 ของกรุงโซลเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคมที่ผ่านมา ได้รับการยืนยันแล้วว่าเป็นอาชญากรรมโดยเจตนา ซึ่งมีสาเหตุมาจากความขุ่นเคืองส่วนตัวของผู้ก่อเหตุ สำนักงานอัยการเขตใต้โซลได้จับกุมนายวอน วัย 67 ปี และตั้งข้อหาพยายามฆ่าและวางเพลิงที่อาจนำไปสู่การเสียชีวิต โดยคดีนี้ไม่เพียงสร้างความตื่นตกใจให้กับสาธารณชน แต่ยังเผยให้เห็นถึงแรงจูงใจที่ซับซ้อนและความเห็นแก่ตัวของผู้กระทำ

จุดเริ่มต้นจากความพ่ายแพ้: ปมหย่าร้างและแรงปรารถนาที่จะเป็นจุดสนใจ

จากการสอบสวนอย่างละเอียดโดยทีมสอบสวนพิเศษของอัยการพบว่า การกระทำของนายวอนเป็นการวางแผนอย่างถี่ถ้วน ไม่ใช่เพียงการก่อวินาศกรรมตามที่ตำรวจเคยสรุปในเบื้องต้น อัยการได้ประเมินว่านี่คือ "การวางแผนฆาตกรรมโดยผู้ก่อการร้าย" ที่มีเป้าหมายคือผู้โดยสารกว่า 160 คน

แรงจูงใจเบื้องหลังการก่อเหตุอันเลวร้ายนี้มาจากความไม่พอใจอย่างรุนแรงของนายวอน หลังจากที่เขาแพ้คดีหย่าร้างและศาลได้ตัดสินแบ่งทรัพย์สินเสร็จสิ้นเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม เพียงหนึ่งวันก่อนเกิดเหตุ เขาให้การว่ารู้สึกว่าผลลัพธ์ที่ได้เป็นการ "ดูหมิ่นและทำร้าย" ตัวเองอย่างรุนแรง และเชื่อว่าการวางเพลิงรถไฟใต้ดินจะทำให้เขากลายเป็น "จุดสนใจของสังคม" ตามที่เขาต้องการ

การเตรียมการอย่างประณีต: จากการจัดหาน้ำมันสู่การเลือกเป้าหมาย

สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าแรงจูงใจคือความประณีตในการเตรียมการของนายวอน 10 วันก่อนเกิดเหตุ หรือในวันที่ 21 พฤษภาคม เขาได้ซื้อน้ำมันเบนซินจำนวน 3.6 ลิตรที่ปั๊มน้ำมัน โดยใช้เงินสดและสวมหมวกกันน็อคเพื่อปกปิดตัวตน นอกจากนี้เขายังเตรียมไฟแช็กแบบพ่นไฟ ซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่ให้เปลวไฟรุนแรงกว่าไฟแช็กทั่วไป

หนึ่งวันก่อนเกิดเหตุ หรือในวันที่ 30 พฤษภาคม นายวอนได้พกน้ำมันเบนซินและเดินทางไปตามเส้นทางรถไฟฟ้าใต้ดินสายหลักหลายสาย เช่น สาย 1, 2 และ 4 ราวกับกำลังสำรวจและเลือกเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดในการก่ออาชญากรรม

ช่วงเวลาแห่งความหวาดกลัว: จุดชนวนในอุโมงค์ใต้แม่น้ำฮัน

ในที่สุด เมื่อเวลาประมาณ 08.42 น. ของวันที่ 31 พฤษภาคม ขณะที่รถไฟใต้ดินกำลังเคลื่อนตัวจากสถานี Yeouinaru ไปยังสถานี Mapo บนสาย 5 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของขบวนรถที่อยู่ในอุโมงค์แม่น้ำฮัน นายวอนได้ตัดสินใจลงมือก่อเหตุ เขาราดน้ำมันเบนซินลงบนพื้นตู้รถหมายเลข 4 เป็นบริเวณกว้างประมาณ 12.24 ตารางเมตร และจุดไฟทันที ควันพิษหนาทึบได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งตู้รถอย่างรวดเร็ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับผู้โดยสาร

โชคดีท่ามกลางภัยพิบัติ: วัสดุทนไฟและการรับมือที่รวดเร็ว

อัยการชี้ว่าหากตู้รถไฟไม่ได้สร้างจากวัสดุทนไฟ เหตุการณ์ครั้งนี้อาจกลายเป็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ที่มีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก โชคดีที่การอพยพผู้โดยสารเป็นไปอย่างรวดเร็วและการตอบสนองอย่างทันท่วงทีช่วยลดผลกระทบลงได้อย่างมาก

จากการสืบสวนเพิ่มเติมโดยการตรวจสอบบันทึกของตำรวจ รายงานทางการแพทย์ และรายชื่อผู้โดยสาร ทำให้อัยการสามารถระบุจำนวนเหยื่อได้เพิ่มขึ้นจาก 33 รายเป็น 160 ราย ซึ่งรวมถึงผู้ได้รับบาดเจ็บ 6 ราย

อัยการเน้นย้ำว่า "การวางเพลิงในพื้นที่ปิด เช่น รถไฟใต้ดิน พร้อมกับเจตนาที่ชัดเจนในการดึงดูดความสนใจและทำให้คนเสียชีวิตจำนวนมาก แสดงให้เห็นว่านี่เป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงอย่างยิ่งซึ่งจำเป็นต้องได้รับการจัดการอย่างเข้มงวด"

ขณะนี้คดีของนายวอนอยู่ระหว่างการพิจารณา และคาดว่าจะต้องเผชิญกับบทลงโทษที่รุนแรงตามกฎหมาย